اثربخشی زوج درمانی سیستمی- سازه گرا بر رابطۀ متقابل زناشویی در همسرهای آشفته

هدف پژوهش حاضر اثربخشی زوج درمانی سیستمی- سازه گرا بر رابطۀ متقابل زناشویی در همسرهای آشفته بود. از میان همسرهای مراجعه کننده به مراکز مشاوره خصوصی و دولتی شهر اهواز با به کارگیری از ملاک های ورود و خروج و نقطه برش 101 در پرسشنامه سازگاری زوجی اسپانیر چهار زوج به روش نمونه گیری هدفمند- داوطلب انتخاب شدند. پژوهش حاضر آزمایشی تک موردی از نوع خط پایه چندگانه ناهم زمان است. شرکت کننده ها در مراحل خط پایه، درمان و پیگیری در چند نوبت پرسشنامه رابطۀ متقابل را تکمیل کردند. داده ها با به کارگیری روش های تحلیل دیداری (رسم نمودار)، شاخص تغییر پایا، فرمول درصد بهبودی (درصد افزایش) و مقایسه هنجاری تحلیل شدند. یافته ها نشان داد که همسرها در مرحله درمان (22/29%) و پیگیری (62/30%) بهبود را در رابطۀ متقابل نشان دادند. همچنین تحلیل مقایسه هنجاری نشان داد که همسرهای شرکت کننده پس از درمان از همسرهای بهنجار قابل تمایز نیستند. بر اساس یافتۀ پژوهش زوج درمانی سیستمی- سازه گرا می تواند رابطۀ متقابل را در همسرهای مراجعه کننده به مراکز مشاوره افزایش و آشفتگی آن ها را کاهش دهد.